Wstaję dzisiaj, jak to
w poniedziałek, niewyspana, negatywnie nastawiona do świata. Zerkam w lustro w
pokoju, okazuje się, że wylęgł mi się na brodzie pryszcz, gdzie pryszcz, WIELKA
pulsująca dioda krzycząca z satysfakcją „mwhehehe zniszczę Ci dzień”. Idąc do
łazienki, nie zmieściłam się w drzwiach i uderzyłam małym palcem o framugę.
Pulsujący ból od razu mnie obudził, zmieniając rozdrażnienie w cichą furię, z
pomiędzy zębów (jeszcze nieumytych) na pewno leciały mi iskry od zgrzytania,
mama szybko uskoczyła mi z drogi. Wchodzę do łazienki, zła jak wszystkie diabły
i co zastaję? W umywalce wyleguje się mój słodki, puchaty Bazyl. No dobrze nie
taki słodki z niego kocur, bardziej złośliwiec, a ta puchatość przez niektórych
może zostać nazwana sadełkiem, ale od razu roztapia lód mego serca.
Od tej
chwili mój dzień jest zdecydowanie bardziej pozytywny, chociaż ten cholerny
palec nadal pulsuje…
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz